υαλόινα

η, Ν

τεχνολ. συνθετική ίνα προερχόμενη από νηματοποίηση υάλου διαφόρων συνθέσεων, που βρίσκει ευρεία εφαρμογή στην ηλεκτροτεχνία, στις επικοινωνίες, καθώς και στην κατασκευή υαλοβάμβακα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ύαλος + ίνα].